 Pastoor Eijgelshoven was een zeer bedreven man met af en toe autoritair gedrag. Hij vermeed de confrontatie niet, dus ook met het kerkelijk zangkoor niet.Op een zekere dag liep de ruzie met het koor zo hoog op dat het zangkoor niet meer de hoogmis wilde zingen als pastoor Eijgelshoven celebreerde. Met een kerkelijk hoogfeest in het vooruitzicht was dit een probleem voor de pastoor. Eigenzinnig en trots als hij was, vertikte hij het om de dialoog met het kerkkoor te hervatten. Nu woonden er in Mechelen een familie Kohl en zij hadden beneden in het dorp een smederij. Binnen de familie Kohl waren vier broers die goed konden zingen, de een was namelijk een eerste tenor een ander een tweede tenor de derde een bariton en de vierde een bas. Zij zongen vaker samen vierstemmige gezangen tijdens het werk in de smederij maar ook in de kerk van Mechelen. Pastoor Eijgelshoven wist van het talent in Mechelen en vroeg de vier gebroeders Kohl om de hoogmis te zingen op de bewuste feestdag. De broers stemden hierin toe en kwamen die zondag in Wahlwiller zingen. Het kerkkoor van Wahlwiller hoorde van de afspraken die de pastoor in Mechelen had gemaakt, en smeedde een plan om de gezangen van de hoogmis te doen mislukken. De koster (Johan Schrijvers) wilde solidair zijn met het kerkkoor, maar omdat hij betaald werd door de kerk moest hij die bewuste feestdag op het orgel spelen. Nu werd in die tijd het orgel niet alleen bedient door de organist maar ook door twee balkentrappers, deze zorgden er voor dat lucht in het orgel werd gepompt zodat er geluid uit het orgel kwam. Men bedacht het snode plan om niespoeder in de blaasbalg van het orgel te doen zodat deze zich verspreide en niemand meer kon zingen of de orgel kon bespelen. Zoals gepland werd het ook uitgevoerd en het lukte. De hoogmis werd wat betreft zang en muziek een fiasco. Het niezen van de zangers en de organist met de balkentrappers werkte bijzonder storend tijdens de hoogmis en de gezangen konden niet of nauwelijks worden uitgevoerd. Dit alles heeft pastoor Eijgelshoven er toe gebracht weer in gesprek te gaan met het kerkkoor van Wahlwiller en de strijdbijl te begraven. Het kerkkoor heeft hierna nog vele hoogmissen op zon- en feestdagen verzorgd. [Marcel Ploemen (Wilder parochie “bledje”,april 2003 ] |